Drie keer langer....

En weer is er een week voorbij gevlogen! Een week waarin D thuis was en de rust wat terug kwam.
Zoals ik in mijn vorige blog "Pericar wattes" al schreef, kwam hij dinsdag met hoofdpijn thuis en dreef hij 's nachts zijn bed weer uit vanwege de koorts.
De nacht erop was hetzelfde liedje en daarop heb ik de huisarts. Ik vroeg me af of het normaal was en erbij hoorde. Het spreekwoordelijke kastje & muur kwam echter weer om de hoek kijken, want volgens de assinstente moest ik de poli daar voor bellen. Aangezien ik altijd netjes luister, deed ik,dat braaf. Tot de poli-assistente mij weer naar het 'kastje' wilde sturen. Toen ik klaar was met mijn relaas vroeg ze om mijn nummer en beloofde het even met de cardio te overleggen. Nog geen 2 minuten belde ze terug. Of we die ochtend nog bloed konden komen prikken om te kijken naar de ontstekingswaarde in het bloed, en dan 's middags voor een hartfilmpje en uitslag van het bloed.
In het bloed konden ze zien dat de ontstekingswaarde fors gedaald waren van 85 naar 14 & het hartfilmpje zag er ook beter uit. Al waren 'de pieken' nog wel 'dalen', alleen dan minder diep.
De arts vond het echter toch beter als D echt rust zou houden. Dus doen wat hij normaal zou doen als hij een zware griep heeft. Ook kreeg hij er een medicijn bij, Colchicine.

Met de nieuwe adviezen, recept & afspraken voor de week erop keerden we huiswaarts.
Rust, medicijnen, rust, eten, rust, medicijnen, toilet, rust, call thuis etc....zo zagen de afgelopen dagen voor hem er zo'n beetje uit.
Dus geen honden uitlaten, geen eten koken, niet dweilen, stofzuigen, boodschappen doen en ook
geen sex! Dat was dan het enige minpuntje voor mij, maar ach dat overleef ik wel hoor. ;)

Maandag begon de nieuwe week. Een week van drie dagen achtereen een bezoek aan het ziekenhuis brengen. Inmiddels weten we feilloos de pol cardiologie en bloedafname te vinden.
Maandag moesten we er zijn voor een nieuwe hartecho, dinsdag voor bloedprikken en vandaag voor controle bij de cardioloog en de uitslag van de echo en het bloed.

Het gaat goed met D. Hij voelt zich beter, begint zich te vervelen, dus dat is een goed teken.
De ontstekingswaarde in het bloed waren wederom goed gezakt, van 14 naar 8.
En de echo was ook keurig. Er was geen vocht te zien. Hij mag dus weer wat actiever gaan worden.
Al moet hij die activiteiten rustig aan doen. Dus als hij normaal iets in een uur doet, moet hij het nu gewoon in drie uur tijd doen. Drie keer langer dan normaal.....kijk en daar wordt ik nu wel weer heeellll blij van, hihi!

Nu op naar de 20e. Dan heeft hij zijn MRI en daarvoor hebben we ons map-gesprek.
Althans, we hopen dat dat ons eerste bezoek pas weer word aan een ziekenhuis.