Kijk ik net op ons blog..zie ik dat we de 1000 lezers al gepaseerd zijn!
Wat leuk dat jullie ons volgen op deze manier. Nog leuker vinden we het als jullie ook een berichtje achterlaten..;) Dan weten we ook een beetje wie ons volgt en met ons meeleven.
Vandaag ben ik op controle geweest bij de Gyn!
De overstimulatie is verdwenen, het vocht is allemaal weg uit mijn buik.
Ik ben dus weer gezond verklaard. Gelukkig voel ik me ook weer stukken beter.
Het enige waar ik nog last van heb is vermoeidheid. Volgens de Gyn is dit noet verwonderlijk na alles wat er is gebeurd. Moet het dus echt de tijd geven.
Ik mag nu alles weer doen en ben nergens meer in beperkt.....jippie!
We hebben besproken hoe nu verder! Als wij er aan toe zijn kunnen we contact opnemen met de verpleegkundige dat we willen beginnen met de TP van een cryo.
Met medicatie gaan ze dan een eigen cyclus teweeg brengen, zodat het slijmvlies in mijn baarmoeder klaar gemakt wordt voor het ontvangen en hopelijk innestelen van het embryo.
Ik had gelijk mogen starten van de Gyn, maar ik wil even de tijd nemen om mijn lichaam rust te geven na alles wat er in is gestopt de laatste weken. Als ik er aan toe ben...en dat kan over een week zijn, twee weken of langer, dan bel ik ze om te gaan starten.
Ook hebben we besproken wat te doen bij een eventuele volgende punctie!
Nou..als het zover komt, dan ga ik onder narcose! Dit heeft ze ook in mijn dossier gezet.
Ook starten we dan met een veel lagere dosis hormonen.
Maar we hopen natuurlijk dat dit helemaal niet nodig zal zijn.
Komend weekend een lekker weekend samen. Morgen een vriendin helpen met verhuizen en s avonds samen bbq-en! Zondag zijn we 7 jaar Getrouwd en gaan we lekker samen genieten en uit eten. Een leuk weekend dus voor de boeg.
Gaan jullie nog iets leuks doen?
Liefs Marga
vrijdag 23 augustus 2013
dinsdag 20 augustus 2013
........vergeten
Ben gisteren helemaal vergeten te vertellen wat het resultaat is van de punctie.
Wel zoals verteld waren er 10 eicellen gevonden, waarvan er uiteindelijk 7 zijn bevrucht.
Vanwege de overstimulatie en dus het stopzetten van de behandeling moest er dus ingevroren gaan worden. We wisten al dat de eicel die eigenlijk teruggeplaatst ging worden daar geschikt voor was, maar van de andere zes wisten we dat nog niet.
Van de week hadden we een brief in de bus......er liggen voor ons 3 cryo's in de vriezer.
Dus eigenlijk drie kansen op een zwangerschap voordat we eventueel weer een punctie zouden laten doen.
Een beetje teleurstellend vond ik dit aantal wel. Maar goed, we hebben maar 1 goede nodig tenslotte.
Hier het bewijs:
Wel zoals verteld waren er 10 eicellen gevonden, waarvan er uiteindelijk 7 zijn bevrucht.
Vanwege de overstimulatie en dus het stopzetten van de behandeling moest er dus ingevroren gaan worden. We wisten al dat de eicel die eigenlijk teruggeplaatst ging worden daar geschikt voor was, maar van de andere zes wisten we dat nog niet.
Van de week hadden we een brief in de bus......er liggen voor ons 3 cryo's in de vriezer.
Dus eigenlijk drie kansen op een zwangerschap voordat we eventueel weer een punctie zouden laten doen.
Een beetje teleurstellend vond ik dit aantal wel. Maar goed, we hebben maar 1 goede nodig tenslotte.
Hier het bewijs:
Liefs Marga
maandag 19 augustus 2013
En toen......
Tja...toen lag ik plots in het ziekenhuis in Zwijndrecht.
De laatste keer schreef ik dat de behandeling was stopgezet en er geen TP ging plaatsvinden.
Ik moest eerst gaan herstellen van de overstimulatie. Echter diezelfde middag belde Grada me op met de mededeling dat mijn bloedwaardes haar niet lekker zaten.
Ze wilde me dus de volgende dag terug zien om bloed te prikken en als de waardes dan nog slecht zouden zijn, werd ik opgenomen.
En zo gebeurde! De waardes waren veel te hoog...mijn bloed veel te stroperig.
Dus werd ik naar de afdeling gebracht en daar lag ik om half twaalf aan het infuus.
Het infuus aanprikken had wat voeten in de aarde. De eerste verpleegkundige durfde het niet aan, dus die riep een collega erbij. Deze probeerde het, maar mijn ader schoot weg.
Dus werd er weer een ander bijgehaald. De prikspecialist....hij doet blijkbaar altijd de moeilijke gevallen. Werkt ook op de traumahelikopter, dus tja dan moet je wel kundig zijn.
Toch had ook hij twee keer nodig voor het infuus goed zat.
Eenmaal aangesloten werd de pomp op 3 liter per 24 uur gezet. De eerste dag ging het nog wel emotioneel, maar fysiek was ik op. 11 keer heb ik dunne ontlasting gehad..en dat brak me de volgende dag op. Ze waren toen zo lief om me op een 1persoonskamer te leggen met eigen toilet en douche. Zo kon Dennis langskomen wanneer hij wilde, zonder dat er naar de bezoektijden gekeken hoefde te worden. Dat was zo fijn! Dennis is dat weekend veel bij me geweest. Kwam s morgens en ging s avonds naar huis. Zondag was ik ontzettend emotioneel. Ik wilde naar huis, was het zo beu. Ik zag of hoorde niets over de voortgang en behalve dat infuus, moeheid en nog beetje opgeblazen gevoel 'mankeerde' ik niets. Ze hebben uiteindelijk de Gynaecoloog gebeld en die heeft nog een echo gemaakt. Duidelijk 'overstimulatie'...en hij legde uit dat ze me echt niet zomaar op hebben genomen en daar hielden. Vroeger overleden er vijf vrouwen aan deze symptomen. Voor mijn eigen gezondheid kon hij me dus echt nog niet naar huis sturen. Ik was helemaal over de emmer en dus kwam hij met een idee over brug. Het infuus kon direct op 'waakstand' worden gezet..wat inhoud 1 liter per 24 uur. Zelf moest ik dan wel goed blijven. Op die manier wilde hij kijken of ik mij bloed zelf stabiel kon houden. De volgende dag om twee uur zou er weer bloed geprikt worden en als dit stabiel was, dan mocht ik naar huis.
Maandag om elf uur stond de laborante al in mijn kamer....jaaa dat was niet afgesproken!
Ik had tot twee uur de tijd om zelf bij te drinken. Dus ik op hoge poten naar de balie..bleek dat de arts assistent dat had aangevraagd, maar dat ze vergeten waren het aan mij te melden.
Afijn..dus naar het lab en nog geen uur later stond de arts assistent in mn kamer. De waardes waren weer gedaald...dus ik mocht naar huis. Gelukkig was mama er, dus die heeft me na de lunch meegenomen naar huis. Heerlijk om weer thuis te zijn.
Woensdag had ik weer controle bij de Gynaecoloog. Eerst bloedgeprikt.
De controle was goed..nog wel grote eierstokken en vocht in mijn buik, maar bloedwaardes waren weer gedaald. Dus hoefde niet te blijven. Volgende controle is vrijdag de 23e augustus.
Inmiddels ben ik al weer een week thuis en gaat het steeds beter. Moeheid wordt minder, opgeblazen gevoel is helemaal weg, drinken gaat super (ik red 2.4 liter op een dag zeker) en wordt ook weer actiever. Ennnnnn...ik ben ongesteld geworden!!! Jippie..
Hopelijk gaat het herstel nu lekker vlot. Ben sinds ik thuis ben al 7.2 kilo kwijt. Allemaal vocht waarschijnlijk, maar dat is goed. Want in mijn buik hoort het niet thuis.
Nu op naar vrijdag....hopelijk is dan alles goed en mag ik weer gewoon van alles doen.
Zal Dennis blij mee zijn...;)
Liefs Marga
De laatste keer schreef ik dat de behandeling was stopgezet en er geen TP ging plaatsvinden.
Ik moest eerst gaan herstellen van de overstimulatie. Echter diezelfde middag belde Grada me op met de mededeling dat mijn bloedwaardes haar niet lekker zaten.
Ze wilde me dus de volgende dag terug zien om bloed te prikken en als de waardes dan nog slecht zouden zijn, werd ik opgenomen.
En zo gebeurde! De waardes waren veel te hoog...mijn bloed veel te stroperig.
Dus werd ik naar de afdeling gebracht en daar lag ik om half twaalf aan het infuus.
Het infuus aanprikken had wat voeten in de aarde. De eerste verpleegkundige durfde het niet aan, dus die riep een collega erbij. Deze probeerde het, maar mijn ader schoot weg.
Dus werd er weer een ander bijgehaald. De prikspecialist....hij doet blijkbaar altijd de moeilijke gevallen. Werkt ook op de traumahelikopter, dus tja dan moet je wel kundig zijn.
Toch had ook hij twee keer nodig voor het infuus goed zat.
Eenmaal aangesloten werd de pomp op 3 liter per 24 uur gezet. De eerste dag ging het nog wel emotioneel, maar fysiek was ik op. 11 keer heb ik dunne ontlasting gehad..en dat brak me de volgende dag op. Ze waren toen zo lief om me op een 1persoonskamer te leggen met eigen toilet en douche. Zo kon Dennis langskomen wanneer hij wilde, zonder dat er naar de bezoektijden gekeken hoefde te worden. Dat was zo fijn! Dennis is dat weekend veel bij me geweest. Kwam s morgens en ging s avonds naar huis. Zondag was ik ontzettend emotioneel. Ik wilde naar huis, was het zo beu. Ik zag of hoorde niets over de voortgang en behalve dat infuus, moeheid en nog beetje opgeblazen gevoel 'mankeerde' ik niets. Ze hebben uiteindelijk de Gynaecoloog gebeld en die heeft nog een echo gemaakt. Duidelijk 'overstimulatie'...en hij legde uit dat ze me echt niet zomaar op hebben genomen en daar hielden. Vroeger overleden er vijf vrouwen aan deze symptomen. Voor mijn eigen gezondheid kon hij me dus echt nog niet naar huis sturen. Ik was helemaal over de emmer en dus kwam hij met een idee over brug. Het infuus kon direct op 'waakstand' worden gezet..wat inhoud 1 liter per 24 uur. Zelf moest ik dan wel goed blijven. Op die manier wilde hij kijken of ik mij bloed zelf stabiel kon houden. De volgende dag om twee uur zou er weer bloed geprikt worden en als dit stabiel was, dan mocht ik naar huis.
Maandag om elf uur stond de laborante al in mijn kamer....jaaa dat was niet afgesproken!
Ik had tot twee uur de tijd om zelf bij te drinken. Dus ik op hoge poten naar de balie..bleek dat de arts assistent dat had aangevraagd, maar dat ze vergeten waren het aan mij te melden.
Afijn..dus naar het lab en nog geen uur later stond de arts assistent in mn kamer. De waardes waren weer gedaald...dus ik mocht naar huis. Gelukkig was mama er, dus die heeft me na de lunch meegenomen naar huis. Heerlijk om weer thuis te zijn.
Woensdag had ik weer controle bij de Gynaecoloog. Eerst bloedgeprikt.
De controle was goed..nog wel grote eierstokken en vocht in mijn buik, maar bloedwaardes waren weer gedaald. Dus hoefde niet te blijven. Volgende controle is vrijdag de 23e augustus.
Inmiddels ben ik al weer een week thuis en gaat het steeds beter. Moeheid wordt minder, opgeblazen gevoel is helemaal weg, drinken gaat super (ik red 2.4 liter op een dag zeker) en wordt ook weer actiever. Ennnnnn...ik ben ongesteld geworden!!! Jippie..
Hopelijk gaat het herstel nu lekker vlot. Ben sinds ik thuis ben al 7.2 kilo kwijt. Allemaal vocht waarschijnlijk, maar dat is goed. Want in mijn buik hoort het niet thuis.
Nu op naar vrijdag....hopelijk is dan alles goed en mag ik weer gewoon van alles doen.
Zal Dennis blij mee zijn...;)
Liefs Marga
donderdag 8 augustus 2013
Goed & Slecht Nieuws......
Jaaaa, je leest het goed. We hebben goed en slecht nieuws!
Laat ik met het slechte beginnen. Zoals ik laatste keer al schreef was de punctie zeer heftig voor mij.
De eerste uren na de punctie voelde ik me goed en had ik zo kunnen gaan shoppen b.w.v.s.
Waarschijnlijk kwam dit door de werking van alle medicijnen in mijn lijf.
Want toen die uitgewerkt waren begon de ellende. Sinds maandagavond voelde ik me erg beroerd.
Nog niet eens zo zeer in mijn onderbuik, maar het deel tussen mijn borsten en navel. Dus maag en darm streek. Mensen die mij goed kennen weten dat ik op mijn darmen al zeer gevoelig ben, maar dit voelde toch iets anders. Ik had namelijk geen diarree-aanvallen.
Zolang ik me rustig hield, (lees: plat bleef liggen) ging het redelijk en had ik het minst last. Eten en drinken ging moeizaam omdat alles wat ik nam wel een baksteen leek. Ook ben ik onwijs moe al tijd.
Omdat ik me gisteren nog zo voelde heb ik contact gezocht met het fertiliteits team.
Na overleg met Grada, vonden ze het niet nodig mij direct te laten komen. We spraken af dat ze me de volgende ochtend om 8 uur, vanmorgen zou bellen.
Vanmorgen belde ze netjes volgens afspraak. Het was niet erger geworden, maar ook niet beter vertelde ik. Ook gaf ik aan nog plat te liggen dus ook nog geen goede kijk had op hoe het in beweging zou zijn. We spraken af dat ik het even aankeek en in de benen zou gaan. Als ik me dan nog slecht voelde of het niet vertrouwde moest ik bellen. Drie kwartier later was ik beneden, nog steeds hondsberoerd.
Dus besloot ik toch het zekere voor het onzekere te nemen en belde dat ik toch graag langs wilde komen. Rond half tien waren we in Zwijndrecht en konden gelijk bloed laten prikken.
Vervolgens was het wachten tot die uitslag er was, dat duurde ongeveer een uurtje.
De arts heeft vervolgens gekeken met een echo en constateerde vocht in mijn buik, meer dan gebruikelijk is en de follikelblaasjes waren ook weer flink gevuld met vocht.
Ze vroeg of ik wel genoeg gedronken had...uhhh, nee want dat ging haast niet.
Dat had ze al verwacht aangezien de bloedwaardes. Daarom ging ze overleggen met Rotterdam of een TP wel verstandig was. Bij een TP en innesteling kunnen de klachten namelijk alleen maar verergeren.
Beide vonden het niet verstandig om de TP door te laten gaan. En is onze eerste IVF behandeling dus STOP gezet. Ik ga dus met en dag of 10 (of sneller) ongesteld worden en dan voel ik me als het goed is weer stukken beter.
Een enorme teleurstelling dus dat we geen terugplaatsing (TP) krijgen, maar veiligheid voor mezelf gaat bovenals!
Wel had ze goed nieuws te melden omtrent de embryo's in Rotterdam. Er zijn zeven embryo's ontstaan uit de eicellen van de punctie maandag. Er groeien dus 7 potentiële kindje van ons. Toch iets wonderlijks eigenlijk. De eicel die ze vandaag zouden terugplaatsen was sowiezo geschikt voor invriezen, de andere zes moesten daar nog op gecheckt worden door de embryoloog.
Over een paar weken ontvangen we post met hoeveel Cryo's er uiteindelijk voor ons in de vriezer liggen.
Tja, hoe nu verder zullen jullie wellicht denken. De bedoeling is nu om eerst weer te herstellen van mijn overstimulatie. Dit is officieel niet zo benoemd vandaag, maar zo noem ik het maar even voor het gemak.
Zodra ik ongesteld word moet ik contact opnemen en dan is de bedoeling om in mijn eigen cyclus de cryo TP te doen. Ik heb dan dus geen last van opgezette eierstokken etc.
Ze dacht dat dit zelfs al in mijn volgende cyclus zou kunnen, dus september.
We wachten dus maar weer af! Eerst herstellen nu en dan op naar de volgende stap.
Ik hou jullie op de hoogte...
Liefs Marga & Dennis
Laat ik met het slechte beginnen. Zoals ik laatste keer al schreef was de punctie zeer heftig voor mij.
De eerste uren na de punctie voelde ik me goed en had ik zo kunnen gaan shoppen b.w.v.s.
Waarschijnlijk kwam dit door de werking van alle medicijnen in mijn lijf.
Want toen die uitgewerkt waren begon de ellende. Sinds maandagavond voelde ik me erg beroerd.
Nog niet eens zo zeer in mijn onderbuik, maar het deel tussen mijn borsten en navel. Dus maag en darm streek. Mensen die mij goed kennen weten dat ik op mijn darmen al zeer gevoelig ben, maar dit voelde toch iets anders. Ik had namelijk geen diarree-aanvallen.
Zolang ik me rustig hield, (lees: plat bleef liggen) ging het redelijk en had ik het minst last. Eten en drinken ging moeizaam omdat alles wat ik nam wel een baksteen leek. Ook ben ik onwijs moe al tijd.
Omdat ik me gisteren nog zo voelde heb ik contact gezocht met het fertiliteits team.
Na overleg met Grada, vonden ze het niet nodig mij direct te laten komen. We spraken af dat ze me de volgende ochtend om 8 uur, vanmorgen zou bellen.
Vanmorgen belde ze netjes volgens afspraak. Het was niet erger geworden, maar ook niet beter vertelde ik. Ook gaf ik aan nog plat te liggen dus ook nog geen goede kijk had op hoe het in beweging zou zijn. We spraken af dat ik het even aankeek en in de benen zou gaan. Als ik me dan nog slecht voelde of het niet vertrouwde moest ik bellen. Drie kwartier later was ik beneden, nog steeds hondsberoerd.
Dus besloot ik toch het zekere voor het onzekere te nemen en belde dat ik toch graag langs wilde komen. Rond half tien waren we in Zwijndrecht en konden gelijk bloed laten prikken.
Vervolgens was het wachten tot die uitslag er was, dat duurde ongeveer een uurtje.
De arts heeft vervolgens gekeken met een echo en constateerde vocht in mijn buik, meer dan gebruikelijk is en de follikelblaasjes waren ook weer flink gevuld met vocht.
Ze vroeg of ik wel genoeg gedronken had...uhhh, nee want dat ging haast niet.
Dat had ze al verwacht aangezien de bloedwaardes. Daarom ging ze overleggen met Rotterdam of een TP wel verstandig was. Bij een TP en innesteling kunnen de klachten namelijk alleen maar verergeren.
Beide vonden het niet verstandig om de TP door te laten gaan. En is onze eerste IVF behandeling dus STOP gezet. Ik ga dus met en dag of 10 (of sneller) ongesteld worden en dan voel ik me als het goed is weer stukken beter.
Een enorme teleurstelling dus dat we geen terugplaatsing (TP) krijgen, maar veiligheid voor mezelf gaat bovenals!
Wel had ze goed nieuws te melden omtrent de embryo's in Rotterdam. Er zijn zeven embryo's ontstaan uit de eicellen van de punctie maandag. Er groeien dus 7 potentiële kindje van ons. Toch iets wonderlijks eigenlijk. De eicel die ze vandaag zouden terugplaatsen was sowiezo geschikt voor invriezen, de andere zes moesten daar nog op gecheckt worden door de embryoloog.
Over een paar weken ontvangen we post met hoeveel Cryo's er uiteindelijk voor ons in de vriezer liggen.
Tja, hoe nu verder zullen jullie wellicht denken. De bedoeling is nu om eerst weer te herstellen van mijn overstimulatie. Dit is officieel niet zo benoemd vandaag, maar zo noem ik het maar even voor het gemak.
Zodra ik ongesteld word moet ik contact opnemen en dan is de bedoeling om in mijn eigen cyclus de cryo TP te doen. Ik heb dan dus geen last van opgezette eierstokken etc.
Ze dacht dat dit zelfs al in mijn volgende cyclus zou kunnen, dus september.
We wachten dus maar weer af! Eerst herstellen nu en dan op naar de volgende stap.
Ik hou jullie op de hoogte...
Liefs Marga & Dennis
maandag 5 augustus 2013
En weer wachten....
Maandag 5 augustus 2013... De dag van onze eerste punctie!
We hadden een hele lijst mee naar huis gekregen wat we wanneer moesten doen.
Zo moest ik vrijdag voor de laatste keer Decapeptyl en Puregon spuiten, zaterdag alleen maar Otrivelle om 22 uur, zondag niets, maandagmorgen om 7 uur een zetpil Naproxen inbrengen en om half negen een tablet Dormicum innemen. Als ik de zetpil er echter snel weer uit zou werken, mocht ik een tweede zetten.
En zo begonnen we dus vrijdag aan het laatste deel voor de punctie.
De laatste dagen voelde ik me al niet echt lekker. Ik merkte dat mijn eierstokken enorm opgezet waren, was ik zo nu en dan behoorlijk misselijk en ontzettend moe.
Gisteren (zondag) hebben we dus heerlijk rustig aan gedaan. Eerst uitgeslapen, toen ontbeten en vervolgens is Dennis de auto gaan wassen en de klimop gaan snoeien.
Ik zag niet echt op tegen vandaag, kon juist haast niet wachten tot mijn eierstokken verlost zouden worden van die trossen. Heb vannacht dan ook prima geslapen.
Vanmorgen om zeven uur liep de wekker af, de zetpil moest gezet worden en het was ook tijd om wakker te worden. De zetpil zetten ging prima...ben een poosje blijven liggen, maar moest er om half acht toch echt uit. Tja....toen begon de boel te zakken en werd de zetpil er weer uitgewerkt. Althans dat denk ik. Ben niet aan het zoeken gegaan hoor, heb gewoon te tweede daarna gezet. Deze is vervolgens keurig blijven zitten. ( had ergens gelezen dat men hem meestal met de brede punt inbreng, maar als je dat met de platte kant doet, dat de darmen daar dan minder op reageren. Geen idee of het daardoor kwam of niet, maar de tweede ging dus met de platte kant eerst naar binnen en bleef dus wel zitten).
Om acht uur zijn we thuis weggereden om mijn moeder op te halen! Ik had aangegeven het fijn te vinden als ze mee zou kunnen, voor de steun en ook dat er iemand bij me zou zijn als Den naar Rotterdam zou zijn. Om tien over half negen waren we in het ziekenhuis. Inmiddels had ik Dormicum genomen, maar kan nou niet echt zeggen dat ik er iets van merkte.
Afijn, we waren te vroeg, dus Ma en Dennis nog een bakkie koffie op. Nog steeds was ik niet echt nerveus. Nog even en die "trossen", die me enorm in de weg zaten, zouden eruit zijn.
Als eerste moest ik goed uitplassen en daarna kon het spektakel starten.
En het was ook echt een spektakel. Allereerst ging de echokop naar binnen, daar voel je niets van.
Maar toen bleek dat mijn linker eierstok niet goed lag en moest de verpleegkundig op mijn buik gaan duwen. Nouuuuu...mijn hemel, dat was al geen fijn gevoel! Ik ben absoluut niet kleinzerig, maar het deed echt zeer. Het duwen had wel effect, dus kon ze beginnen. Ze telde af van 3 naar 1 en zou dan prikken....3,2,1 Whaaaa, ik zat zowat tegen het plafond aan. Ze prikken namelijk door je vaginawand heen om bij de eierstok te kunnen komen. Daardoor verkrampte ik totaal...zo'n pijn had ik niet verwacht. Door het aanspannen van alle spieren kon ze er niet goed bij en werd er een extra pijnstiller gezet. Toen moest ze weer verder...op 1 moest ik heel diep uitademen! Whaaa, weer die ** pijn!
Met aanprikken van de follikels moest ik diep in en uitademen. Dat aanprikken was wel minder pijnlijk dan die prik door de wand heen. Volgens mij was ik op den duur zo van de wereld dat ik niet meer weet wat ik allemaal heb gezegd/gedaan. Mama stond inmiddels rechts naast me mee te zeggen wat ik moest doen en links stond de verpleegkundige, daar kroop ik zowat in volgens mij.
Wat was ik blij toen ze zei dat ze klaar was! Eindelijk dat rot ding eruit en tijd om bij te komen.
Alle spanning en verbeten pijn kwam eruit...huilen, trillen..compleet van het padje even.
Na een minuut of vijf ( of iets langer want besef van tijd had ik op dat moment niet) mocht ik uit de stoel en werd ik begeleidt naar de uitrustkamer. Een heerlijke relax-stoel, dekentje erover en bijkomen maar. Behoefte aan een dutje had ik niet echt. Toen was het Dennis zijn beurt. Met de 'stoof' en het goedje wat bij mij geoogst was, vertrok hij richting het Erasmus in R'dam.
Daar doen ze namelijk het Lab-gedeelte en brengen ze eicel en zaadcel samen. Dus moest Dennis het koffertje daar afgeven en zijn
(Dit kan komen door de heftige koorts die Dennis gehad heeft tijdens zijn ziek zijn de laatste maanden, dus hij had er al een beetje op gerekend. Ik ben iig erg trots op hem) Love you schat!
Er kan dus geen IVF plaatsvinden. Dus is onze goedkeuring gevraagd voor ICSI.
Deze hebben wij gegeven, dus vanmiddag zijn mijn eicellen als het goed is geïnjecteerd met een goede zaadcel. Nu afwachten of er goede deling plaatsvindt.
Dit horen we donderdagmorgen en wanneer we dan voor terugplaatsing verwacht worden.
Spannend dus!
Ondertussen voelde ik me een stuk beter en zat een beetje met mijn mams te kletsen, koffie te drinken met een appelflap & pecannoten broodje!
Toen Dennis terug was uit Rotterdam werd onze goedkeuring voor ICSI gefaxt en mochten we naar huis. Eerst mijn mams weer thuisgebracht en daarna naar huis om bij te komen.
Hopelijk is dit alles de moeite waard geweest en levert het een mooie zwangerschap op.
Mocht dit onverhoopt niet zo zijn en is er toch nog weer een punctie nodig, dan heb ik ze nu al verzekerd wel onder narcose te willen....want ik vond dit echt vrouwonvriendelijk! ;)
Wij willen jullie allemaal bedanken voor de steun, lieve berichtjes etc. Die doen ons goed.
Duimen jullie met ons mee?
Donderdag meer van ons....
Liefs Marga & Dennis
vrijdag 2 augustus 2013
Jaaaaaa........
Vanmorgen om 11.20 had ik de tweede uitgangsecho. Ik was alleen want Beau zou later komen en Anne Frouwk had zo slecht geslapen dat ze het niet zag zitten.
Voor ik naar Zwijndrecht ben gereden heb ik eerst nogmaals een potje urine weggebracht bij de huisarts. Nu waren er wel wat ontstekingswaarde en bloed aanwezig. Dus zit ik wederom aan een kuur van 5 dagen!
In Zwijndrecht was het vrij druk vandaag, er waren drie wachtende voor mij. Allemaal voor een echo waarschijnlijk, dus het ging alsnog vrij snel.
Eerste bekeek ze de rechter eierstok. Hier zaten wat kleintjes vertelde ze en zei dat het wat haar betreft wel wat meer mocht zijn qua spuiten. Maar toen ze de linkerkant bekeek kwam ze daar snel van terug. Er zitten daar een heleboel eitjes en ook grotere. Dus is Maandag de punctie al.
Vandaag spuit ik nog één keer decapeptyl en Puregon. Dan morgenavond om tien uur de Ovitrelle, zondag een rustdag en Maandagmorgen om 9 uur de punctie.
Ik zal blij zijn als ik van die overvolle eierstokken verlost ben. ManMan, wat heb ik daar de laatste dagen veel last. Voel me er gewoon beroerd door...en dan ook nog is blaasontsteking, jippie!
Ben heel benieuwd hoe de punctie zal verlopen.
Twee van tevoren moet ik een zetpil inbrengen en een half uur van te voren een kalmerend pilletje waar ik schijnbaar heel rustig/ontspannen van wordt.
We zullen zien! Maandag of Dinsdag horen jullie natuurlijk hoe het gegaan is.
Liefs Marga
Abonneren op:
Posts (Atom)